Week 4

Alweer de vierde week in Suriname, ik blijf het herhalen maar de tijd vliegt voorbij.. Afgelopen weekend zijn we drie dagen het binnenland ingetrokken met nog drie andere meiden, een ervaring om nooit te vergeten. Een weekend van bloed, (veel) zweet en (pijnlijke) blaren. 

Na een rit van 3 à 4 uur in een busje, op een onverharde weg (waar zelfs ik last van mijn buik kreeg) en daarna nog ongeveer 3,5 uur met een bootje door de prachtige natuur komen we dan eindelijk aan op de plaats van bestemming. Onderweg hebben we onder andere genoten van heerlijk Surinaams eten, een duik tussen de Piranha's en de lokale mensen die ons alles konden vertellen over het binnenland. 

Na een onwennige nacht in de hangmat, met veel gekke geluiden om ons heen, gaan we dan toch echt de jungle in op weg naar de Voltzberg. Het was 8,5 km tot aan de Voltzberg, niet heel ver zou je denken. Maar dit moet je niet onderschatten, het is namelijk geen asfalt waar je op loopt en onderweg kom je veel bijzonders tegen (apen, zeer giftige slang, kikkers, vlinders, zwijnen, vogels, vleermuizen, eetbare vruchten en planten etc.). Aangekomen bij de voet van de Voltzberg is het tijd om te klimmen, deze berg is 240 meter. Niet heel hoog, maar je moet stijl omhoog klauteren langs takken en touwen. Eenmaal vermoeid aangekomen op de top, is het uitzicht prachtig. ​Het uitzicht is onwerkelijk, meer dan de moeite waard. We moesten ook weer terug, aangezien je absoluut niet in het donker in dit stuk bos wilt achterblijven. Na een vermoeide dag zijn we geëindigd bij een kleine waterval, hier konden we lekker afkoelen. De hele wandeling duurde ongeveer negen uur.. Na een heerlijk avondmaal hebben we nog een aantal spelletjes gespeeld met een aantal lokale jongeren onder het genot van een gelaasje Borgoe (Surinaamse Rum). Ik moet zeggen na deze dag en avond heb ik heerlijk ​geslapen in de hangmat.  

De volgende dag zijn we naar de Moedervallen geweest, onderdeel van de Raleighvallen. Ook wel de stroomversnellingen, hier hebben we lekker in een reddingsvest gedreven en gezwommen over de rivier door de stroomversnellingen. Jullie willen niet weten wat er hier allemaal zwemt, zelf wil ik het liever ook niet weten. Maar ik heb nog al mijn vingers en tenen, gelukkig.  

Na een geweldig weekend keren we terug naar het benauwde en vooral drukke Paramaribo. Deze week zijn we begonnen op de afdeling Neurologie. We werden hier met open armen ontvangen door alle zusters en broeders. Toch blijft het soms lastig, er word soms onderling gecommuniceerd in een taal waarvan ik de naam niet eens zou weten. We kunnen er wel om lachen, zo worden we wel eens de blanken genoemd. Verder heb ik de afgelopen dagen al meer gezien dan de eerste twee weken op de Kinderafdeling. Zo mocht ik de eerste dag direct met de ambulance mee, super gaaf. 

Voor aankomend weekend staat er voor het eerst nog weinig op de agenda. Voor vrijdagavond staat een BBQ en filmavond op de planning, niet vanuit een stoel maar vanuit een luchtbedje in het zwembad. Verder misschien een bezoekje aan de Centrale markt of gaan we gewoon lekker genieten aan het zwembad. Waarschijnlijk duiken we wel weer eens het nachtleven van Paramaribo in, altijd gezellig. En niet te vergeten.. lekker eten.

Groetjes en tot snel!